سِر ویلیام جونز (Sir William Jones) در سال 1786 در انجمن سلطنتی مطالعات آسیایی در کلکته سخنرانی مشهور ایراد کرد که نقطه? عطفی در زبان‌شناسی تاریخی به‌شمار می‌رود.

بخشی از این خطابه را علی‌محمد حق‌شناس در کتاب تاریخ مختصر زبان‌شناسی چنین ترجمه کرده‌است:

ترجمه متن فارسی به انگلسی ،سایت ترجمه انگلیسی به فارسی، ترجمه متون تخصصی

« زبان سانسکریت پیشینه? باستانی‌اش هرچه باشد ساختاری شگفت‌انگیز دارد، کمال‌یافته‌تر از یونانی است، سترگ‌تر از لاتین است و ظریف‌تر از هر دوی آنهاست؛ بااین‌همه، هر دو، چه به‌لحاظ ریشه‌های فعل و چه به‌لحاظ صیغه‌های دستوری، شباهتی و قرابتی بسیار نزدیک‌‌تر و قوی‌تر از آن دارد که زاده? بخت و اتفاق بتواند بوده‌باشد؛ شباهتی چندان نزدیک و چنان قوی که هیچ لغت‌شناس تاریخی نمی‌تواند به سنجش و آزمونِ سانسکریت و یونانی و لاتین بپردازد و آنگاه بدین نکته باور نیاورد که این هر سه می‌باید از سرچشمه‌ای یگانه نشأت گرفته‌باشند؛ سرچشمه‌های یگانه که شاید دیگر اکنون موجود نباشد. دلیلی دیگر هم هست، هرچند نه بدان محکمی، که براساس آن می‌توان چنین فرض کرد که زبان‌های گوتیک و سِلتی و فارسی نیز خاستگاهی یگانه با سانسکریت دارند.»

تأکید جونز بر خویشاوندی زبان‌های سانسکریت، لاتین، یونانی و زبان‌های ژرمنی، سِلتی و زبان‌های ایرانی، روش تازه‌ای را در مطالعات زبان‌شناسی پدید آورد.

عبارتِ «سرچشمه‌های یگانه که شاید دیگر اکنون در وجود نباشد» جرقّه‌ای بنیادین بود که مشعلی تابناک در غارِ تا-آن-زمان-تاریکِ زبان‌شناسیِ تاریخی برافروخت.

معیارهایی علمی توسعه یافت که برپایه? آن‌ها، زبان‌ها در خانواده‌هایی زبانی گنجانده می‌شدند و در این خانواده‌ها، بسته به میزان همانندی‌ها، نسبت‌هایی دور یا نزدیک با هم می‌یافتند. بر این اساس خانواده‌هایِ زبانیِ بسیاری در جهان شناسایی شدند.

اما «سرچشمه یگانه» زبان‌هایی که جونز بدان‌ها پرداخته زبانی است که هندواروپایی نام گرفت. این بدان معناست که خانواده‌‌ی زبان‌هایِ هندواروپایی تنها یکی از خانواده‌هایِ زبانی جهان است.

هیچ اثر نوشتاری از این زبان در دست نیست؛ امّا بر پایه‌یِ اصول دانش زبان‌شناسی تاریخی آن را با مطابقت دادنِ زبان‌هایِ نو و کهنِ این خانواده بازسازی کردند.

خاستگاه

زبان‌های هندو-اروپایی گروهی از زبان‌های خویشاوند هستند که از هند تا به اروپا گسترده شده‌اند.

در مورد خاستگاه خانواده? زبان هندو-اروپایی دو فرضیه? رقیب وجود دارد. دیدگاه مرسوم که ریشه? این خانواده? زبانی را به 6?000 سال پیش و استپ‌های پونتیک را فرض می‌کند. دیدگاه نوین ادعا می‌کند ریشه? این خانواده? زبانی به 8?000 تا 9?500 سال پیش و به منطقه? آناتولی تعلق دارد که با گسترش کشاورزی این زبان نیز در گسترش یافت.

بر اساس دیدگاه مرسوم، مادر این زبان‌ها هزاره چهارم پیش از میلاد در ناحیه‌ای واقع در شمال دریای سیاه میان اقوام نیمه چادرنشین رایج بوده‌است، و در اثر مهاجرت اقوام گوناگون رفته‌رفته آن زبان انشقاق و انشعاباتی یافته و از هند تا اروپا گسترده شده‌اند.ترجمه متن انگلیسی به فارسی ،  | ترجمه فارسی به انگلیسی

به گفته? تاریخ، مصریان باستان اولین مردمانی بوده‌اند که از نوعی نی شبیه بامبو به نام پاپیروس صفحاتی می‌ساختند و بر روی آن می‌نوشتند و نیز کاغذ بردی را مصریان اختراع کردند. مردم مصر نی پاپیروس را به صورت نوارهای نازک و بسیار ظریفی کنار یکدیگر قرار می‌دادند و سپس به وسیله? فشارها و صیقل دادن به آن به شکل ورق در می‌آوردند.

ادامه مطلب...

کاغَذ به ماده‌ای گفته می‌شود که از خمیر کتان یا پنبه و یا کنف ساخته شود و به کار نوشتن آید و در اصطلاح علمی عبارت است از تراکم الیاف سلولوزی که به طور نامنظم داخل یکدیگر شده و درنتیجه یک ماده? فشرده را می‌دهد که در ابعاد و اوزان مختلف بدست می‌آید.بسته بندی

کاغذ از زمان اختراع آن تا به امروز قابل اعتماد ترین وسیله انتقال اندیشه بشر بوده است و نقش مهمی در جمع‌آوری و ذخیره اطلاعات و دانش بشر که نتیجه‌ای از تجربیات و تفکرات اوست دارد و از این رو با پیدایش مرکب و صنعت چاپ و مواد رنگ دار این اندیشه بشری با ابزار نوین درآمیخت و به صورت یک پدیده? مهم، امروزه با آن برخورد می‌گردد.

مصرف کاغذ با اختراع آن همراه بوده است که گفته می‌شود مصریان پیشقدم در این اختراع بوده‌اند و از بسیاری جهات نشانگر سطح رشد علمی و فرهنگی جامعه می‌باشد. با پیشرفت اطلاعات و معلومات بشر از دانش رنگ، کاغذهای رنگی برای جلب توجه و زیبایی و مقوا و کارتن‌های رنگ آمیزی شده برای بسته بندی و بالاخره جعبه‌های شیرینی و شکلات برای مصرف خانگی و نظایر اینها همه دلیل بر دانش برتر و استفاده بشر از این صنعت و اختراع است که روز به روز رو به توسعه و تکامل می‌باشد و در تاریخ از آن یاد شده است. چاپخانه

چاپ کاتالوگ

در دهه‌ی نود اینترنت جایگاه ویژه‌ای در جهان کامپیوتر کسب کرد. برنامه‌نویسان برای خلق صفحات وبی که حاوی کدهای HTML بود، آن را در یک محیط ویرایشگر تایپ کرده و فایل مزبور را با انشعاب htm یا html ذخیره می‌کردند. مؤلف صفحه‌ی وب قبل از هر چیز، محتوای صفحه را بطور کامل تعیین می‌نمود. محتویات این نوع صفحات (متن، تصویر، لینک و…) و شکل ظاهری آنها به استفاده‌کننده، زمان و نحوه‌ی مشاهده‌ی صفحه بستگی نداشت. بنابراین باید گفت محتویات این قبیل صفحات قبل از اینکه درخواستی ایجاد گردد، باید توسط مدیر سایت ایجاد و مشخص می‌شد.

اینگونه صفحات ایستا و دارای محدودیت‌هایی بودند. بعنوان مثال، درصورتیکه می‌خواستید برای هر کاربری که از صفحه‌ی شما بازدید می‌کرد، زمان جاری سیستم و یک پیام مناسب را نمایش دهید امری غیرممکن ‌بود. در ضمن کدهای HTML دارای هیچگونه امنیتی نبوده و نیستند. همچنین آن‌ها توسط هر شخصی قابل رؤیت می‌باشند. شاید بتوان تنها مزیت این نوع صفحات را طراحی آسان، سرعت تکثیر و توزیع در شبکه دانست.

تا اواسط دهه‌ی نود، ابزار مناسبی جهت تولید سایت‌های تجاری وب وجود نداشت. برنامه‌نویسان می‌بایست روشی را جهت پویایی صفحات ایجاد نموده و از Common Getway Interface جهت ساخت سایت‌های خود استفاده می‌کردند. CGI مکانیزمی برای ایجاد اسکریپت بر روی سرویس‌دهنده بود تا بدین طریق امکان ایجاد برنامه‌های متکی بر وب فراهم گردد. این امکان می‌بایست با استفاده از زبانهایی نظیرC، C++، VisualBasic ، perl و Delphi در یک ماژول به سرویس‌دهنده‌ی وب اضافه می‌شد.

مایکروسافت با کمک مرورگر وب خود Internet Explorer و سرویس‌دهنده‌ی IIS توانست بازار مرورگر و سرویس‌دهنده را بدست آورد. سرویس‌دهنده‌ی وب، نرم‌افزاری است که مدیریت صفحات وب را برعهده گرفته و آن‌ها را برای سرویس‌گیرندگان مجهز به مرورگر، قابل دستیابی و استفاده می‌نماید.

صفحات پویا به دو طریق مورد استفاده قرار می‌گرفتند:

1- صفحات پویای سمت سرویس‌گیرنده – در آن، کدهـای HTML به همراه مجمـوعه‌ای از دستورالعمل‌ها برای سرویس‌دهنده ارسال و مجدداً از دستورالعمل فوق جهت تولید کدهای HTML صفحه‌ای که کاربر درخواست کرده استفاده می‌شد.

2- صفحات پویای سمت سرویس‌دهنده – ماژول‌هایی هستند که به مرورگر ملحق شده، تمامی عملیات لازم جهت ایجاد صفحات پویا را انجام خواهند داد. کدهای HTML از طریق فایلی مجزا که حاوی دستورالعمل‌هاست برای مرورگر ارسال و در زمان درخواست یک صفحه توسط کاربر بکار گرفته خواهد شد.

نخستین محصول مایکروسافت که در بهبود وضعیت برنامه‌نویسی نقش داشت، رابط برنامه‌نویسی کاربردی سرور اینترنت ISAPI بود که بعنوان شیوه‌ای جهت تولید نرم‌افزار سرور وب مطرح گردید تا با عملکردی درونی باIIS در ارتباط باشد. این فرآیند، کارایی سیستم را افزایش داد. اما برای عملکرد صحیح برنامه‌های ISAPI نیاز به دانش دقیق برنامه‌نویسی بود.

ISAPI جهت برقراری ارتباط با بانک‌های ارتباطی، فن‌آوری IDC را مطرح نمود که ارتباط میان سایت‌های وب با پایگاه داده را از طریق ODBC برقرار می‌کرد. چون نوشتن نرم‌افزارهای ISAPI نیازمند مهارت‌های برنامه نویسی بود، روند برنامه‌نویسی را کند کرده و برای برنامه‌نویسان مبتدی و متوسط، کار بسیار طاقت‌فرسایی می‌نمود. بطور مثال C++ جهت کامپایل نمودن صفحه‌ی خود نیازمند فایل‌های با پسوند .dll بود . ویژوال بیسیک علی‌رغم سهولت یادگیری، بسیار ضعیف عمل نموده و تمام منابع را تحت اختیار می‌گرفت. Perl یک خط دستور جهت تغییر و اجرای اسکریپت نیاز داشت که باعث افزایش زمان بارگذاری و کاهش کارایی می‌شد.

ASP در اکتبر 1996 عرضه شد . ASP1 بعنوان اولین عضو خانواده‌ی ASP به همراه محیط Visual Interdev دارای امکانات شگفت‌انگیز و قدرتمند بود. ADO از جمله‌ی این امکانات بود که امکان دستیابی به رکوردها و گزارشگیری را به دارا بود.

ایجاد وب سایت | ساخت وب سایت | طراحی سایت

پس از به ثبات رسیدن ASP1، مایکروسافت نسخه‌ی جدیدی را با Windows NT4 Optionpack عرضه کرد که همراه برنامه راه‌انداز سرور وب بود. ASP2 با بهبودهایی در افزایش عملکرد سیستم فایل، ابزار بیشتر و بهبود زبان همراه بود. برنامه‌نویسان نیز اجزایی تولید کردند که بر اساس معماری مبتنی بر مدل شیئ COM عرضه شد.

ASP2 محیطی با ثبات‌تر و امکانات بیشتر را در اختیار برنامه‌نویسان قرار داد. این فن‌آوری تحت پوشش Microsoft Transaction Server یکپارچگی مستحکم‌تری را بخود گرفته بود. چون در JSP – تکنولوژی ترکیب HTML و یا XML با کدهای جاوا – پیش از اجرا، کدها کامپایل می‌شدند نسبت به ASP2 از کارایی نسبتاً بالاتری برخوردار بودند. همچنین رفع خطاها، جهت‌یابی اشیاء، اداره‌ی صفحات و تایپ متغیرها بسیار ساده‌تر بود.

با ظهور ویندوز 2000، ASP3 با امکان کامپایل بجای پردازش خط به خط عرضه شد و کارایی ASP را به میزان قابل ملاحظه‌ای افزایش داد. ASP3 همراه با IIS5 به بازار آمد که IIS شامل گزینه‌ای جهت جداسازی نرم‌افزارهای وب و پردازش‌ها بود. در این نسخه است که مایکروسافت مفهوم اسکریپت‌های سرور را عرضه کرد. زبان‌های اسکریپت نظیر جاوا اسکریپت و VB script توانسته است پاسخی شایسته به طراحی صفحات وب پویا ارائه نماید. این مفهوم شامل اشیاء COM است که بصورت فایل‌های زبان، توسعه پذیر و بر پایه‌ی متن می‌باشد.

در این نسخه، ASP و ADO با کمک XML توانایی بیشتری بدست آورده و نیز قابلیت خود تنظیمی سرور وب و مخفی‌سازی کد کمپایل شده و Caching از جمله این پیشرفت‌ها محسوب می‌شد. اما ضعف‌هایی نیز در مدل ASP3 وجود داشت، از جمله تسلط زبان‌های ناکارآمد اسکریپت‌نویسی مانند J Script و VB Script بر ASP و مدیریت سیستم‌ها جهت پیکربندی سرور وب است که خود یک مشکل محسوب می‌شوند.

واضح است که مایکروسافت جهت مقابله با جاوا دست به تغییر اصولی در ASP بزند و آنرا به سطح استاندارد برنامه‌نویسی قدرتمند برساند. با توجه به فن‌آوری مبتنی بر اصل Com، ActiveX که بخش مهمی از قدرت ASP را فراهم می‌کردند، محدودیت‌هایی نیز در برداشتند. مایکروسافت می‌بایست با Sun بطوری مقابله می‌نمود که معماری فنی و منطقی، برای نرم‌افزارهای توزیع شده‌ی جدید فراهم می‌کرد. Sun با استفاده از J2EE مجموعه‌ای از فن‌آوری ها را در اختیار داشت که برنامه‌نویسان با دنبال کردن پروژه‌های کوچک همراه با Standard Edition ، آن‌ها را برای Enterprise Java Beans کاملا تغییر اندازه می‌دادند.

مایکروسافت با ارائه‌ی .Net بر تمام انتقادهای مطرح شده خط بطلان کشید و شیوه‌ی کاملا جدیدی در بررسی نرم‌افزار و وب بوجود آورد. همچنین زبان جدید خود یعنی C# را در معرض نمایش قرار داد و نوید ارائه‌ی عملکرد و انعطاف پذیری بهتری نسبت به گذشته و پشتیبانی از انواع مختلف استانداردهای اینترنت را داد.

C# بعنوان زبان .Net کاملا جدید و برای برنامه‌نویسان C کاملا آشنا می‌باشد، ولی دارای امکانات جدید است. همچنین برخی از خواص RAD که مورد علاقه‌ی برنامه‌نویسان ویژوال بیسیک است را نیز دارا می‌باشد. برخی می‌گویند C# جهت رقابت با Java ی شرکت SUN دارای امکاناتی نظیر شیئ گرایی کامل، مدیریت خودکار حافظه و مرتب‌سازی محیط کار می‌باشد. مایکروسافت ASP.Net را همراه با Visual Studio.Net و زبانهایی نظیر C# ، C++ و Visual Basic و قابلیت تطبیق با زبانهای دیگر عرضه داشت.

لازم به ذکر است که ASP.Net و ASP دو فن‌آوری تقریباً متفاوتند. در ASP تنها پنج کلاس استاندارد وجود داشت، در حالیکه در ASP.Net می‌توان از بیش از 4500 کلاس استاندارد در بدنه‌ی .Net بهره جست. همچنین علیرغم قدرت و امکانات زیاد و متعدد ، استفاده از آن در مقایسه با ASP بسیار آسانتر است.